Allereerste dag ARUBA!!

Hey luitjes thuis,

Suzan in een warm land deel 1 van de vele delen die nog zullen volgen. Ik zit nu op het zonnige Aruba en ik kan je vertellen de zon schijnt pertinent de hele dag. Gelukkig waait het hier ook anders is het echt niet uit te houden. Op Schiphol werd ik uitgezwaaid door mijn ouders, broer en zus.

Het was een raar afscheid vanwege het vele afscheid nemen. Ik hield me echt groot en op een gegeven moment werd het mij te veel. De tranen begonnen te stromen. Eenmaal alleen ging het wel weer. De afleiding was snel te vinden. Ik kon mijn koffer in gaan checken. Thuis had ik deze al geweegd, maar nu was het officieel 21 kilogrammen. Op mijn ticket stond 20 kilo, maar schijnbaar was het getal opgeschroefd naar 25 kilo, want de medewerker deed niet moeilijk. Toen ben ik door de douane heen gegaan. Nou dat stelt veel voor, maar niet heus. Een man checkt je ticket en je paspoort en kijkt heel even naar je gezicht en geeft dan alles eigenlijk terug. Het leven achter de douane kon beginnen. Ik dacht lekker veel winkels, net zo iets als Hoog Catharijne in Utrecht, maar nee hoor. De winkels die ik heb gezien, waren voornamelijk souvenirswinkels met heel veel Nederlandse producten. De prijzen waren belachelijk duur, dus ik heb niets gekocht. En dat heet tax-free shoppen, je krijgt er eerder taxes bij. Maar toeristen zijn allemaal gek genoeg om iets te kopen op het laatste moment, dus de zaken lopen goed. Het enige bekende wat ik tegen ben gekomen, na lang zoeken, was een McDonalds. Eindelijk fastfood dat bekend in de oren klinkt. Voor de kassa bedenk ik me eens dat ik eigenlijk wel heel snel moet in gaan checken. Zal ik nog een kindermenu bestellen of niet? Ik heb het toch maar gedaan, want de kassa zat niet bij de bestelbalie, maar gewoon als aparte kassa. Echt heel raar, maar toch eigenlijk wel goed voor de marketingstrategie. You got me! Ik heb dus snel heel gauw alles op gegeten en ben gauw naar de check in gegaan. Ik wist waar gate E was, maar niet dat ik bij de allerlaatste gate moest zijn in de gang. Eerst ben ik hard gaan lopen en daarna ben ik op een automatische band gaan hard lopen. Ik kan je vertellen, je komt wel degelijk snel vooruit. Je moet ook uitkijken als je bijna bij het einde van de band bent, anders val je zowat om. Nog een laatste handbagage controle en ik kon het vliegtuig in. Bezweet en bepakt en bezakt had ik uiteindelijk mijn stoel gevonden op stoel 14B. Helaas voor mij was dit een plek in het midden, dus ik kon niet echt koud worden. Ik zal even vertellen wie er naast mij zaten in het vliegtuig. Trouwens de naam van het vliegtuig weet ik nog, een MD-11. Alle feiten hebben ik en mijn medereiziger uitgeplozen. Ik kan je niet exact meer vertellen wat ze waren, maar de hoogste snelheid wat het vliegtuig maximaal kon halen was 880 km/u. Dit is helaas niet waar, want bijna op het einde ging deze iets in de 900 km/u. Het aantal passagiers dat in het vliegtuig kunnen zijn 287 mensen. Helaas was het vliegtuig niet helemaal gevuld. Ik heb dichtbij 2 lege plekken kunnen spotten waar nog mensen konden zitten. Je had dus mee gekund, mensen. Mijn mede-rij 14 gangers waren een meisje uit Haarlem en volgens mij heette ze iets van Damiët. Voor de mensen die geïnteresseerd zijn in haar achternaam, ze heette van der Harst en ze was in Japan geboren. Ze deed een soort van meubels ontwerpen studie en wilde heel graag bij IKEA stage lopen. Helaas was dit niet gelukt. Nu ging ze twee weken op bezoek bij een vriendin die hier op Aruba stage loopt. De andere meneer kan ik niet heel goed voorstellen. Hij is een gezellige man die van een grapje houdt. Tijdens de vlucht was hij heel slim door bij elke gelegenheid die zich aandiende een biertje te vragen om vervolgens deze op te drinken. Hij is manager Operations voor het postkantoor. En hij zei dat dit vlakbij het postkantoor lag, maar dat is niet zo, kwam ik vandaag tot de ontdekking. We hebben met zijn drieën wel wat lol gehad. We hadden allemaal een hoofdtelefoon gekregen van KLM zodat we muziek en naar films konden kijken op tv. We hebben echt slechte dingen gezien gekregen op de tv, zoals een afschuwelijke cartoon, wat voor kinderen leuk moest zijn, maar dit was het niet. Niet dat ik weet wat kinderen leuk vinden, maar dit zouden ze niet leuk kunnen vinden als ze smaak hebben. En een aantal ‘candid camera’ filmpjes kregen niet het juiste effect als wat ze verdiend hadden, vanwege de ontbreking van de bekende lachen. Daarentegen hadden ze ook leuke dingen als oefeningen om in het vliegtuig te doen om toch nog wat beweging te doen in de uren die je stil zit. En daarnaast lieten ze een film
‘The Guardian’ zien met Ashton Kutcher en ik denk dat die andere vent Kevin Costner heette. Het gaat over een kustwacht duiker die veel mensen red en op een gegeven moment de enige is die het helikopterongeluk heeft overleefd. Zijn collega’s komen allemaal om, hierdoor is hij van slag en moet hij les geven aan nieuwe pupillen. Dit doet hij streng, maar toch rechtvaardig. Dan krijgt hij een goede student in het team en later werken ze samen. Dan is er een echte redding en maakt hij een beoordelingsfout. Op het einde komen de beide heren naar boven en gaat de lijn stuk en dat de één een daad voor de ander. De rest verklap ik niet, dat moeten jullie zelf maar zien. In het vliegtuig werden we verwend, te veel als je het mij vraagt. Ik dacht persoonlijk zelf dat ik 10 uur op een houtje kon gaan bijten. Dat was dus niet het geval. We hebben twee maaltijden gekregen. De eerste keer warm eten. Je kon kiezen voor kip met rijst of voor de pasta. Ik heb de kip genomen, daar had ik wel zin in. Een lekker toetje tot besluit. De tweede maaltijd was niet zo geslaagd. Het was het allemaal net niet. Het broodje vond ik niet lekker; veel deeg en het deed me denken aan kaas. De rauwkosr salade was te rauw voor mij zonder de dressing, namelijk honing-mosterd. Dit is niet aan mij besteed. De vruchten vond ik wel redelijk, maar ze konden nog wel iets zoeter. De stroopwafel was top en het toetje deed me denken aan oranjekoek vulling. Mijn medekeurster vond hem niet lekker. Ze is een goede keurmeester, want ze werkt in een bakkerij. Eenmaal nader gekomen bij Aruba kon het aftellen beginnen. Ik heb nog wel last gehad van mijn oren, maar dat ging best goed. Dit keer was ik ook voorbereid, ik had namelijk kauwgum meegenomen. Helaas had ik het in mijn tas laten liggen, maar ik kreeg wel een paar mentosjes van Damiet. De lichten van Aruba waren mooi te zien en je kon ze haast tellen vanuit onze MD-11. Een goede landing van de piloot en we zouden op Arubaanse bodem staan. Ik en Damiët wouden een soort van klap inzetten, maar het bleef angstvallig stil, op een uitzondering na. Na geland te hebben zijn wij met zijn tweeën naar de douane gegaan. Er waren er 4, dus we hadden de keuze. Ik ging af op de liefheidsfactor; zij was geschikt om mij te helpen. Drie belangrijke zaken werden rood gemaakt of bekruld. Ze vroeg nog naar de 110 dagen en ik bevestigde alleen met ja. Toen vond ze het schijnbaar geen gevaar voor Aruba. Goed zo mevrouw, ik ben trots op u. Een stempel en klaar eens kees. Daarna zij we naar de bagageband gegaan. Na lang wachten hadden we een koffer en na nog langer wachten hadden we de mijne. Ondertussen was het bloedheet in de hal, dus zijn we naar de wc geweest en hebben daar ons ontdaan van een paar kledingstukken. Nog steeds heet. Ik kon mevrouw Rita Timpner niet vinden. Ze had een mooi t-shirt aan van de Hanzehogeschool en ze had een bord in handen. Helaas heb ik haar nooit gezien. Ik ging wat vragen aan wat mannen en toen kwam zij naar mij toe met haar Hanzehogeschool t-shirt aan. Ze had haar nichtje ook bij zich, die kon geen Nederlands. In het donker heb ik nog een tour gekregen en heb haar man en haar huis buiten gezien. Ik heb eigenlijk veel gezien, maar heb er niets van meegekregen kwam ik later achter. Ik verdwaal steeds in Oranjestad. Rita heeft mij meegenomen naar een bank, waar ik even 1000 Arubaanse Florin heb gepind, dat is € 430,- ongeveer, centen niet meegerekend. De volgende dag zou ik toch mijn huur moeten betalen van 575 Arubaanse florin + een borg van 300 Afl. Het geld lijkt hier sterk op de guldens van vroeger. Ze hebben hier briefjes van 100, 50, 25 en van 10. De munten beginnen bij 5, 1, 50 cent, 25 cent, 10 cent en 5 cent. Een leuk feitje is dat de muntjes van 50 cent vierkant zijn en niet rond. Na het pinnen zijn we eerst naar Rita haar huis geweest bij Caya, waar we haar nichtje hebben gedropt. Toen gingen we naar mijn verblijf geweest die ik ga delen met Marijke. Leuk huisje op het eerste gezicht. Ik zal het even in het kort beschrijven. Beneden hebben we een huiskamer met een bank, een eetgedeelte met vier stoelen, een soort van bar met twee hoge stoeltjes. Nog twee opklapbare stoelen, een koelkast/diepvries, een magnetron, een gasstel, twee wasbakken, een kraan, een broodrooster, pannen, bestek voor minstens 4 personen, bekers, borden enz enz. Dat waren de hoofddingen die we hebben. Achter de woonkamer hebben we een badkamer met douche, wc en een klein wastafel met mini-spiegel. Ik zal nog wel even een paar foto’s maken om een beeld te scheppen. Dan hebben we een voordeur en een achterdeur. Achter de achterdeur staat een wasmachine en nog een plasticen tafel met daarop een asbak en een citronella kaars. Dan gaan we nu naar boven. Je gaat de stijle wenteltrap op en dan kom je voor een dichte deur te staan. Je doet hem open en tada, je hebt een slaapkamer annex badkamer. De slaapkamer heeft twee bedden, een tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed. Ik slaap op het eenpersoonsbed, Marijke kwam een dag eerder, dus die had de andere al ingepikt. Van mij mag ze, ik heb niet zoveel ruimte nodig. Dan hebben we allebei een ladenkast en ruimte op kleding op te hangen. Ik heb nog een kast waar ik mijn spullen op een soort van plank kan leggen. Boven hebben airco en nog een koelkast. Echt een luxe. De airco hebben we maar 10 minuten aan als we naar bed gaan, vanwege het hoge elektriciteitverbruik. Dan als laatste hebben we de badkamer, deze is luxer dan mijn badkamer. Tja, Marijke weer als eerste gekozen, maar ik kan wel gebruik maken van haar badkamer. Ze heeft een douche, een wc en een wastafel met grote spiegel, plus nog opbergruimte. Nog best een lange beschrijving geworden. Rita en ik zijn nadat we de spullen hebben gedropt naar Paradijs gegaan. Hier wonen acht meiden, die heel weinig ruimte hebben en volgens mij de keuken moeten delen. Ze hebben wel internet, dat is dan wel weer een voordeel. Dat hebben wij weer niet. Ik was net aangekomen, dus ik heb iedereen maar de hand geschud en namen aangehoord, maar hoe ze allemaal heten weet ik nog steeds niet. Ik ben in ieder geval met ze uit geweest naar de Paddock. Daar was een zuipactie van Amstel Light, deze was nu 3,50 Afl. Ik heb meegedaan met een pot, dus ik heb 25 gulden ingelegd. Ik heb mij toch in een snel tempo bier aangereikt gekregen. Na 4 biertjes hield ik het wel voor gezien. Toen ben ik overgegaan op sinas. Wat je hier voor sinas krijgt weet ik niet, maar het is meer ranja met een smaakje. Later heb ik nog een cola gehad, volgens mij was die voor iemand anders, maar ik heb hem gewoon ingepikt van François. Ik moet toch wel mijn geld er een beetje uithalen. De jongens zijn toen nog door gegaan. Ik was al zo vaak naar de wc gegaan dat ik het wel had gezien. Ik ben steeds vaker op een kruk gaan zitten, omdat ik geen zin in dansen had en ik moet toegeven dat ik moe begon te worden. Op een gegeven moment stond er een jongen de hele tijd naast een kruk en soms dat hij erop zat. Ik ben later op die kruk gaan zitten en heb nog een praatje met hem gemaakt. Ik dacht eerst dat hij ook Nederlands was en dat hij bij de groep hoorde, maar hij bleek Amerikaan te zijn. Hij was aan het stappen met zijn oudere zus. Zij was 25 jaar en hij 20 jaar. De jongens vonden het meisje wel leuk (Wijnand en Amede), maar het broertje zat er met zijn gezicht boven op. Dat hadden ze me later verteld. Ik had nergens geen last van, haha. Helaas konden ze haar niet versieren, wat jammer nou. Het werd eindelijk richting de 3 uur, dus dan zouden we naar huis. Dat had ik afgesproken met Marijke. Het was op dat moment 8 uur in de ochtend in Nederland. Een paar vonden het knap dat ik gelijk met ze mee uit ging, maar ik had er een belang bij. Zo zou ik ze beter leren kennen en kon ik de sociale contacten kunnen onderhouden. Nu wist al wel een beetje hoe ze in elkaar staken en wat voor persoonlijkheden ze hadden. Zij kenden elkaar immers al en ik kwam er nu ook bij. Om 4 uur ben ik uiteindelijk in mijn bedje beland.