Poco poco!!

Hier ben ik weer. Ik ben nogal afwezig geweest, dus hier komt weer een bericht van mij. Ik ben nu bijna 4 weken op het eiland en de tijd gaat echt heel snel voorbij. Het voelt alsof ik er nog maar anderhalve week ben. Ik heb mij de afgelopen twee weken alleen bezig gehouden met een boek editen. Er komt nog best veel tijd bij kijken. Bij mij was het een uur heel weinig doen en dan laten liggen, dus heb ik in het laatste weekend nog heel veel door gewerkt. Zo ben ik niet uit geweest en ben ik ook niet naar het strand gegaan. O wat jammer nou, geen zon voor Suzan. Ik heb het overleefd hoor, wees niet bang.

Mijn fietsdrama is nog steeds aan de gang. Ik heb nog twee pogingen gedaan om een fiets te krijgen. Ik ben naar de Lucky Store geweest, inmiddels is het Drama Store geworden. Daar heb ik nog gevraagd naar de fiets, maar hij had hem niet besteld en nu wilde hij mij een fiets voor 205 gulden aansmeren, die 225 gulden was. Heel aardig, maar ik heb bedankt. Ik heb toch nog een klein beetje eergevoel. Daarna ben ik naar de Radio Shack geweest en daar heb ik tegen ze gezegd dat ze moesten bellen als de fiets binnen was gekomen. Hebben ze niet gedaan, dus ben ik er nog eens geweest. Nu kon ik afgelopen dinsdag daar naartoe, maar ik ben er niet geweest. Ik heb nu al wel een ander aanbod gehoord. Mirella, van mijn werk, had een fiets gezien bij een Chinese supermarkt. ik hoop dat ze vandaag zegt waar het is. Ik hoop dat het na vandaag afgelopen is. Fingers crossed!!

Inmiddels weet ik de hoofdwegen Op Aruba te liggen, dus heel af en toe doe ik nog eens een alternatieve route met de kaart. Ik kan het echt iedereen aanraden met een kaart te lopen. Vandaag is weer bewezen hoe goed lopen is. Je bent toch alleen afhankelijk van je eigen benen. Vanochtend ging weer een van de auto's stuk. De achterband van de auto van Bram en Kevin was stuk. Het leuke was dat ze net andere voorbanden hadden gekregen een week geleden. De auto's staan soms meer aan de kant van de weg dan dat ze erop staan en rijden. Boris is de man van die auto's, maar het zijn soms halfgare auto's. En je betaalt er toch 700 euro per maand voor. Gelukkig delen de meesten de auto, dus dat scheelt wel in de kosten.

Het dagelijkse eten wat ik en Marijke krijgen is niet veel soeps. Het is heel goed te eten, maar de afwisseling is ver te zoeken. Nu doen we het elke keer zo, dat we een dag rijst eten met iets erover of ernaast en de andere dag iets van pasta met een sausje. Elke dag een stukje vlees bij het avondeten is er voor ons niet bij. Dat heb ik al eerder op de dag ingehaald met de dagelijkse portie boterhamworst op brood. Volgende week wil ik proberen om een keer pannenkoeken te bakken. We hebben alle ingredienten in huis, dus daar ligt het niet aan. Of dat we aankomende week aan de aardappelen gaan. Lekker Nederlands. Je bent eigenlijk gewoon nog in Nederland, want ze verkopen hier alles; van hagelslag tot en met de stroopwafels. We hebben het nog een kleine week volgehouden om met de hele Belgiestraat te eten, maar dat is daarna niet meer gelukt. Daarna zijn ze elke keer met z'n vieren gaan eten; de jongens alleen.

Ik heb mijn grootste pechdag alweer gehad. Ik weet niet meer of ik het al verteld had, maar vorige week maandag had ik onverwachts bezoek van mieren. Er lag bubblegum op de tafel en daar waren ze op af gegaan. Mijn laptop lag ook op die tafel, zonder bescherming, dus daar hebben ze in gezeten nadat ze hun buikje rond hebben gegeten. Op mijn werk kwam ik erachter dat ze ook in mijn laptop zaten. Ik heb gelijk actie ondernomen, want ze moesten eruit. Ik heb twee suikerlontjes nat gemaakt en aardig wat mieren kwamen erop af. Niet alles was eruit, dus heb ik maar wat telefoontjes gepleegd naar computerservices. Deze konden mij vertellen dat het geld ging kosten. Helaas een ongelukkig grapje. Niet dat ik het niet heb, maar ik wilde er zo min mogelijk aan besteden. Later heb ik nog aan mensen gevraagd van Compulearn of daar iemand was die dat kon doen. Hij is later niet komen opdagen. Shierlenda kwam met een geweldig idee, haar vriend deed het wel vaker en die wilde en kon het wel doen. De prijs wist ik niet, maar ik dacht wel dat hij onder de andere prijzen van 89 gulden zou zitten. De volgende dag kreeg ik hem schoon weer terug en niets was er kapot aan. De mieren hebben er alleen in gewandeld en in geslapen. Later ontdekte ik dat er een kras op mijn laptop zat, maar ik kan niet zeggen of hij dat heeft gedaan of dat ik dat heb gedaan.

De vlaggendag is ook weer voorbij. Het klonk allemaal heel leuk, maar het was een kleine domper met de hele situatie. Iedereen had een week van te voren een vlaggetje op de auto en veel winkels hingen vlaggen voor de ramen om er ook aan mee te doen. Op de vlaggendag zelf werd er ook veel georganiseerd, denk ik. Wij, van de Hanze, hebben ook iets gedaan. Het defile, dus het officiele gebeuren, waar de belangrijke mensen ook aanwezig zijn, daar zouden we aan mee doen. Ik leg de nadruk op zouden. 's Ochtends hadden verzameld. Ik heb veel brakke gezichtjes gezien, zelf was ik ook niet zo fris en fruitig, maar meer van het slaapgebrek. Ik ben niet uit geweest, vanwege mijn geweldige boek die ik in dat weekend moest editen. We zijn samen naar het stadion gelopen en hebben daar minstens een half uur gestaan. Totdat er beweging in de hele zaak mensen kwam. Er waren veel kinderen en ook wel wat volwassenen. Het waren voornamelijk verenigingen, zoals de Arubaanse zwembond, de Kendo-club, de judoclub, de karateclub, de dansgroep, voetbalclubs en anderen. Ik had voorspeld dat we achteraan zouden zitten en wat komt uit. We zitten helemaal achteraan, op zich vond ik dat niet heel erg, anders stond je ook maar in de rij te wachten. We zijn naar een andere locatie gelopen en daar hebben we meer dan een uur gewacht. Om 12 uur waren we het wel zat. De gezichten stonden nu niet meer op heel blij, maar meer op moe en 'hoe lang duurt het nou nog'. Hans werd de hele tijd aan zijn jasje getrokken en hem werd steeds gevraagd, 'hoe lang duurt het nou nog?'. Maar die arme man kon ook niets weten, de organisatie lag immers niet in zijn handen. Een slimme Colombiaan nam nog even een groepsfoto met ons en nog een fotograaf ook. Dat waren de enige foto's waar we lachend op staan met onze mooie blauwe t-shirtjes, die we speciaal allemaal aan hadden gedaan voor de vlaggendag. Nadat Hans ons min of meer toestemming had gegeven om weg te gaan. Gelukkig waren we de laatsten. Later werd ons wel duidelijk dat de groepen nog werden aangekondigd. Nu kregen we waarschijnlijk de vermelding dat we er zouden zijn, maar dat de Nederlanders al vertrokken waren. Wij houden van onze afspraken, dus 5 minuten kunnen nog net, maar meer dan anderhalf uur wachten, gaat ons te ver. Daar zijn we toch te nuchter voor.

Inmiddels heb ik al iets meer gezien van het eiland, namelijk de vuurtoren. Jippie, ik heb hem gezien en daar is ook echt alles mee gezegd. Het was wel een mooie locatie. Op een mooie heuvel en mooi uitzicht op de wilde terreinen met zee in zicht.

In het kader van de stage en dus van de concurrentieanalyse heb ik al een aantal lessen bij de huiswerkbegeleiders bijgewoond. Heel interessant, zeg. Eerst ben ik bij de examenklassers geweest en kreeg ik niet veel feedback van de leerlingen. Ik weet haast wel zeker dat dat ligt aan het feit dat ik het in de groep heb gegooid en niet individueel heb gevraagd. In de twee andere klassen heb ik het namelijk wel individueel gevraagd en dan heb je wel kans dat ze niets te vertellen hebben. Die heb je er altijd tussen zitten, maar een papier geven met de mededeling schrijf maar op wat je wilt, doet het meestal wel goed. Ik heb weer wat leuke punten gehoord; ander eten, meer pauze, maar ook meer ruimte in de klaslokalen. Die dingen kan ik verwerken tot iets realiseerbaars. Sommige dingen kunnen gewoon niet uitgevoerd worden. Het fantasiewereldje is groot. Alle drie de klassen hadden allemaal wel zo z'n charmes. De een is meer van mijn leeftijdscategorie met mensen van mijn eigen leeftijd en zelfs ouder dan mij. De anderen waren heel druk en er was een klas die weer heel sociaal en best volwassen voor hun leeftijd waren. Volgende week ga ik nog naar de andere twee klassen en dan ben ik daar voorlopig even klaar mee.

Volgens mij willen jullie allemaal weten of er nog leuke jongens rondlopen hiero. Nou ze zijn dun bezaaid, maar er zijn wel een paar leuke jongens te vinden die ik bijna elke dag zie. Op het huiswerkinstituut zijn er een aantal en ook nog van mijn leeftijd, onder de Hanze lui zitten er een paar en ook wel van de rest van de bevolking zal er vast wel een paar goede leuke jongens tussen zitten. Smaken verschillen altijd, dus ik kan geen smaak hebben. Kom eens langs en check het zelf. Jullie weten het bij deze. De deur staat altijd open voor jullie!!!

De groetennnnnnn!!!!!!!!!!!